uitvaart Max Cassuto                                                                                               


Dinsdag 22 april 2003 vond in Den Haag de uitvaart van mijn vader plaats in de aula van crematorium Ockenburgh, vlakbij de flat in complex Deckershage, waar hij de laatste acht jaar heeft gewoond. Voor de memorie van hen die er bij waren en als verslag voor hen die er niet bijwaren een korte beschrijving.



zonen Rob en Ab, dochter Irene en haar echtgenoot Karel van Zwol, achter Ab loopt
Minke (zie foto onder)



Familie en een paar vrienden hoorden bij hun entree een mooi adagio van Telemann.
Daarna schetste broer Ab kort het verloop van de sobere plechtigheid, die werd voortgezet door het voorlezen door zus Irene van de laatste strofe uit een door vader geliefd en tot voor kort veelbetekend veel geciteerd gedicht van Jacqueline van der Waals (1868-1822), getiteld: annunciatie. De strofe luidt:


Ik sprak niet "goede Dood", ik sprak niet "boze",
Maar 't dennebosje geurde, en de rozen,
En 'k had het leven nooit zo lief gehad.


Daarna sprak ik een afscheidswoord.
Als uitgeleidemuziek, tijdens welke ieder langs de baar afscheid nam, klonk het stuk voor cello en orkest "Kol Nidre" van Max Bruch.

Daarna was er de koffie en cake in de gezelschapsruimte. De trouwe mevrouw de Kievit, directrice van Deckershage en onmisbare steun voor mijn vader in zijn laatste jaren, had nog voor ons, naaste familieleden, een nazit met koffie en fris op het "platje"van haar Deckershage georganiseerd. Omstreeks vijven namen wij afscheid van elkaar.




naar boven       home

home | poetry| essays | jokes | family| in memoriam Max Cassuto | links